Hendrik Elings

Geboren en getogen aan de rand van het plattelandsdorp St. Annaparochie gemeente het Bildt. Daar, altijd maar die luchten, altijd maar die zeedijk, en altijd nieuwsgierig naar wat er achter die dijk was te zien, te ruiken, te voelen. Sinds een jaar woont hij er weer, ergens middenin dat gebied, en heeft deze nieuwsgierigheid een plek gevonden in zijn schilderijen. Donkere avondluchten in maanlicht, de zeedijk die het vlakke landschap in tweeën klieft... of verlaten lege plekken die met beelden van vroeger te maken hebben; een ijsbaan in het voorjaar of een buitenbad dat er nu niet meer is. Herinneringen....komen ze overeen met hoe het werkelijk was? Misschien doet het er niet toe in dit geval....’t levert schilderijen op die op hun beurt weer eigen herinneringen oproepen.

De portretten van Hendrik Elings verwonderen, ze ogen zelfverzekerd; tegelijk zijn ze bijna ontgoochelend weerloos. Door hun plaatsing in het vlak, kleurgebruik en zelfbewuste oogopslag hebben ze iets onaantastbaars. Contrasten zorgen ervoor dat je ziet wat iemand waard is, de kwetsbaarheid toont juist de kracht van de persoon. De portretten hebben een zekere transparantie, die de gezichten "doorschijnend" maakt. Openingen naar achter de afbeeldingen, want daar gebeurt het. De kijker moet er als het ware inkruipen. Elings doet een appèl op de kwetsbaarheid van de beschouwer, in de interpretatie moet je iets van jezelf prijsgeven.