Zelfs als je ze
nooit eerder
gezien hebt,
komen de
schilderijen van
Meint van der
Velde (1953) je
vertrouwd voor.
Ze behoren tot
de noordelijke
romantiek, een
traditie die in
de negentiende
eeuw begint met
schilders als
J.W. Turner en
Caspar David
Friedrich en die
altijd actueel
is gebleven.
In de
noordelijke
romantiek is het
landschappelijke
element op een
overdonderende
manier dominant.
Het is er kouder
dan koud,
bergmassieven
zijn hoger dan
hoog, zeeën
woester dan
woest. De wereld
laat er zich van
zijn meest
ongenaakbare
kant zien.
Tegenover al dit
geweld past de
mens weinig
anders dan
ontzag, op het
religieuze af.
Het zijn deze
werelden waar
ook Van der
Velde zich
ophoudt.
tekst: Dirk van
Ginkel
|