Lilian Eliëns put haar inspiratie uit modetijdschriften en internet. Ze transformeert de mechanische perfectie van de
foto in een persoonlijk beeld, waarbij ze met enkele directe, haast onbeholpen verfstreken laat zien wat haar daarin raakt.
Op internet
zoekt Eliëns
naar haperingen
in de geoliede
shows. In Touch
Down (2011) zie
je een model op
handen en
knieën, bezig
zich op te
richten na een
struikelpartij.
De ongenaakbare
pose verandert
in een houding
van
kwetsbaarheid.
Het model
verandert in een
mens van vlees
en bloed. Eliëns deconstrueert het spel van kijken en bekeken worden, van aantrekken en afstoten, dat in modeshows op scherp
wordt gespeeld. Ze zoekt naar het menselijke in deze wereld van uiterlijkheden.
|