Renée Marcus Janssen

De dieren van Renée Marcus Janssen (1976 Naarden)

 Dat de mens een dier is, is oneindig vaak herhaald sinds Charles Darwin zijn evolutietheorie publiceerde. Maar zelden hoort men dat het dier een mens is. Vaak echter worden door ons aan het dier - meer dan we ons bewust zijn - menselijke eigenschappen toegedicht. 
In onze waarneming nemen veel dieren menselijke trekken aan. Het uiterlijk en het gedrag van het dier, zelfs zijn stemming die wij menen te herkennen, ervaren wij op een zelfde manier als die van onze medemens. 
Dat is niet alleen het geval met dieren die wij op straat, op de boerderij of in de dierentuin zien. Dezelfde, bijna dwangmatige gevoel krijgen we ook bij het zien van afbeeldingen van dieren of zelfs bij beelden van dieren in brons.

De bronzen beelden van Renée Marcus Janssen zijn een goed voorbeeld van deze inleving in het dier. Ze geven ons een aangenaam gevoel bij het bekijken van de anatomie van het dier, die wij bijna lichamelijk ervaren, omdat er een voelbare relatie is met het echte ademende en bewegende dier.

Haar directe gevoel voor de typische eigenschappen van een bepaald dier, verbeeldt Renée Marcus Janssen wonderbaarlijk mooi en vastbesloten op een plastische wijze. Bij het zien van haar bronzen dieren verbeelden wij ons deze dieren ter plekke te ontmoeten en ons er gevoelsmatig in te kunnen verplaatsen.

Renée Marcus Janssen behoort tot de kunstenaars die aan de rand van een kunstscene staan waarin het ‘filosofisch’ concept heerst, zonder dat zij zich ervan bewust is dat zij met haar beelden de wereld opnieuw schept. Dat lukt haar door haar dierlijke en menselijke inleving in de levende materie van levende wezens, die ons zo merkwaardig vreemd voorkomen en tegelijkertijd zo hartverwarmend nabij zijn.